Gazeteciliğin evrensel kuralları, etik ilkeleri vardır.
Bunlardan en önemlisi gerçeğe ve toplumun bilgiye erişim hakkına riayet etmektir.
Gazeteci bu görevi yerine getirirken dürüstçe haber toplama ve yayımlama özgürlüğü ile adil yorum ve eleştiri hakkını her zaman savunmalıdır.
Gazeteci, yalnızca kaynağını bildiği gerçekler doğrultusunda haber yapmalı, gerçeklerin çarpıtılmasına izin vermemeli, yalan ve iftira ile mesleğini suiistimal etmemelidir.
Ben gazeteciliğe hep bu çerçeveden baktım.
Bir tek kişi bunlardan birini dahi en ufak ihlal ettiğimi asla iddia edemez.
Ancak Kocaeli’de iyi gazeteci olmak için olmazsa olmaz iki kural vardır.
Birincisi kural;
Kocaeli’de iyi bir gazeteci olmak istiyorsan belediyelere promosyon adı altında yüzbinlerce liralık fatura keseceksin.
Hatta ultra iyi bir gazeteci olacaksan eğer, o promosyonları da teslim etmeyecek sadece paranı alacaksın.
İkincisi kural;
Ya kendin ya eşin ya da en az bir evladın belediyede çalışmış olacak.
Yani aileden biri kamu kuruluşuna kapağı atmamışsa da gazeteci olamazsınız.
Bu iki kuralın dışında kalanlar Kocaeli’de iyi gazeteci asla olamaz, olması dahi düşünülemez.
Kocaeli’deki gazetecilik konusunda ne kadar evrensel kriterlerimiz var değil mi?
Ne kadar güzel etik kurallarımız var!
Bana inanmayan olursa 40 yaş üzerindeki gazetecilere bir baksın ne demek istediğimi o zaman daha iyi anlayacaklardır.
O yüzden 40 yaş altındaki kardeşlerime şiddetle tavsiyem, asla bu ağabeylerini, ablalarını örnek almasınlar, sadece evrensel etik kurallarını kendileri için esas alsınlar.
Yoksa mesleğe olan inançlarını kaybederler.
Geçen hafta Gazeteci Sadun Çetin’in bir yazısını okumuştum. Konu açıldığı için onunla ilgili bir örnek vermek istiyorum.
Öncelikle şunu söyleyeyim; Kocaeli’de meslek büyüğü olarak gördüğüm ve içtenlikle saygı duyduğum çok az gazeteci vardır.
Kocaeli’de bu mesleği onuruyla yapan ender insanlardan biri Sadun Çetin’dir.
Çok fazla etliye sütlüye karışmasa da Kocaeli’de gazetecilik mesleğinin etiğini de ahlakını da iyi bildiğini ve dolayısıyla saygıyı da hak ettiğini düşünüyorum.
Ancak her ne kadar üstat olsanız da bazen yazılarınızda çelişkiye düşebiliyorsunuz.
Hatta Kocaeli’nin berbat iki kriterinden biriyle bile anılabiliyorsunuz
Gazeteci ağabeyimiz Sadun Çetin geçen hafta içerisinde bir yazı yazmış.
Makalesinde Sefa Sirmen ve Sefer Ekşi’yi öve öve bitiremeyen Değerli Üstat Sadun Çetin, yazının sonuna doğru bu ikiliden söz ederek, "Kentimize çok önemli katkıları olan bu iki dostuma bunca yıl içinde kendim, ailem ve yakınlarım adına hiç bir özel iş götürmedim’’ demiş.
Yazıyı okurken ‘Yok artık’ dedim.
Çünkü yazının hemen üst kısmında İzmit’teki seçimlerde Sefa Sirmen’i desteklediğini ve Sirmen’in İzmit Büyükşehir Belediye Başkanlığı döneminde Basın Yayın Müdürlüğü görevinde bulunduğunu yine kendisi yazmıştı.
Yazdığı makalede bile çelişkiye düşen ağabeyimiz sormak gerekmez mi?
Daha ne isteyecektin Sadun Ağabey?
Sefa Başkan, iş vermiş, aş vermiş, vermiş de vermiş işte…
Hadi seçimlerde Sefa Başkanı destekleyip, işe girdiğini yazdın diyelim ama kendin için bir şey istemediğini neden yazıyorsun?
Bu çelişki nasıl açıklanabilir Üstat?
Yoksa sen belediyede işe girmeyi istemiyordun ama Sefa Başkan, sana çok ısrar edip, ‘’Bu işi senden başka yapacak kimse yok, sana çok ihtiyacımız var’’ diye mi ikna etti seni?
En başta dediğim gibi bu kentte iyi bir gazeteci olmak için ya belediyede kendin veya aileden biri çalışacak ya da belediyeye yüklü miktarda promosyon faturaları kesmiş olacaksın.
İşte Kocaeli’de bu kriterine uymuyorsan sen bu kentte iyi bir gazeteci değilsin, demektir.
Bu arada eşlerini İzmit Belediyesi’nde işe yerleştiren sözüm ona gazeteler, gördüğünüz gibi yine teğet geçtim sizi.
Bir daha ki yazımda bu kadar şanslı olamayabilirsiniz.
Ya da bu kente bir dürüstlük örneği gösterip kendinizi yazar mısınız?
Haydi cesur yürekler göreyim sizi!
