Mutluluğu kim istemez ki...
Mutluluğun bile dereceleri var...
Kimine göre,yatlar,katlar...
Kimine göre,sadece bir sıcak yuva...
Kimine göre,evine bir parça ekmek götürmek...
Kimine göre,bence en önemlisi o,sağlık...
Ülkemiz de mutluluk var mı...
Görünen köy kılavuz ister mi,bilemem ama...
Çoğumuz da yok...
Neden yok desem,
Tabi ki,aklımıza ilk gelen hayat şartları oluyor...
Geleceğimize hayalleri kurmaktan vazgeçtik,
Karnımız doyduğu zaman mutlu olmaya başladık,
Barınma sorunu aldı başını gidiyor,
Peki neden bu çileleri yüce Türk Milleti çekiyor,
Çözüm belli değil mi,
Neşter kimin elinde belli,
Neden vurulmuyor,
Dinimiz bile,eve lazım olan,haramdır diyor,
Yıllardır,ülkemiz de bulunan mülteciler neden gönderilmiyor,
Hesap ortada,
Gittikleri an,tahminen 2 milyon konut boşalacak,
Onlara harcanan milyar dolarlar,hazine de kalacak,
Tüketilen her şey,bizlere göre kalacak,
Kaçak,primsiz çalıştıkları için devletin kamburu olmayacak,
Nüfusumuzun ilerleyen yıllarda, ki düşünmek bile istemiyorum,
Nüfusları 3-4 katı olacak,
Seçilme hakları olacak,
Patron zaten olmuşlar,daha fazla olacaklar...
Beyinler göç edecek,
Peki,niye bekliyoruz ki...
Yöneticiler mi görmüyor,yoksa...
Görmek mi,istemiyor...
Bunu sadece halk mı görüyor,
Tehlike büyük...
O pim çekilmeden,
O neşteri vuralım ki,
Hastayı zamanında tedavi etmek gerekiyor.
Yoksa,vurmanın da bir önemi kalmayacak,
Sonra kendim ettim kendim buldum şarkısını dinlemeye başlarız.
Önce vatan diyoruz,
Gerisi bizler için,teferruattır...
Anasız babasız büyüyebiliriz,
Ama,vatansız asla...
Hazır neşter varken,aranılan kan varken,
Bu işi bitirelim,
Mutluluğun ilk adımı buradan başlar,
Geleceklere umutla bakalım...
Çok geçmeden...
