Ramazan ayı içindeydik, İzmit’teki bir Mahalle Muhtarı beni aradı. (Belediyelerden muhtara karşı herhangi bir baskı uygulanmasın diye ismini vermiyorum)
Gözünden ciddi derecede rahatsızlığı olan 82 yaşındaki yardıma muhtaç bir teyzenin Kocaeli’deki hastanelerde tedavisinin mümkün olmadığı için buradaki doktorların önerisi ile Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesi’ne gitmesi gerektiğini belirterek benden İzmit’ten İstanbul’a ulaşım desteği istedi.
Önce çok şaşırdım doğrusu.
Çünkü normal şartlarda bir muhtar böyle bir durumda belediyelerimizden birini arar, ne yapılması gerekiyorsa yaptırır, diye düşünmüştüm, ama öyle olmuyormuş meğer.
Muhtarlarımızın da bir dediği iki ediliyormuş.
Oysa yerel yönetimlerin en önemli unsurudur muhtarlarımız.
Hastanın Kocaeli’deki hastanelerden Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesi’ne sevki yapılmadığı için Kocaeli’deki sağlık kuruluşlarından ulaşım desteği de alınamıyormuş.
Geriye tek alternatif belediyelerden alınacak destek kalıyor.
Muhtarımız bir yerdeki önemli bir makamı aramış ama orası da ’Mümkün değil’ demişler.
Bu arada bir hastanın sevki yoksa başka bir kentteki hastaneye götürülememesini bana kimse anlatamaz.
2024’ün Türkiyesi’nde bunu kabul etmiyorum.
Neyse!
Bütün bunları öğrendikten sonra kimsesizlerin kimsesi Kocaeli Büyükşehir Belediyesi’nde sözü geçen çok değerli dostumu aradım.
O da Kocaeli Büyükşehir Belediyesi’ndeki yetkilileri aradı, ertesi günü hastayı Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesi’ndeki randevusuna yetiştirdiler.
Ancak bu iş bir seferlikle bitecek bir iş değil ki…
Bir gün doktor muayenesi, bir gün film, bir gün röntgen, başka bir gün emar, sonrasındaki günlerde doktor heyetin toplanıp tetkik yapılması falan derken farklı farklı günlerde olmak üzere Kocaeli Büyükşehir Belediyesi’nden tam 6 kez ricada bulundum.
Kocaeli Büyükşehir Belediyesi, her seferinde de teyzemizle ilgilendiler, İzmit’ten İstanbul’a getirip götürdüler.
Değerli dostumdan da Kocaeli Büyükşehir Belediyesi’nden de Allah razı olsun.
Tabii ki Kocaeli’deki sağlık kuruluşlarında bile devası bulunamayan bu hastalığın kısa bir süre içinde çözüleceğini beklemek çok iyimserlik olurdu.
Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesi, hastanın tomografisi için bu sefer Ramazan Bayramı’nın 2. gününe randevu verdi.
Hastanın yanındaki yeğeni beni arayıp ‘’Nasıl yapacağız Tahsin bey? Durumlarımızı biliyorsunuz. Bize yine yardımcı olabilecek misiniz?’’ derken çaresizlikleri sesinden belli oluyordu.
Daha önce ricalarımızı geri çevirmeyen Kocaeli Büyükşehir Belediyesi’ni bir daha arayıp, ricada bulunmaya yüzüm tutmadığı için resmen kıvranmaya başladım.
Halimi gören yanımdaki arkadaşım ‘İzmit Belediyesi’nden rica edelim. Teyzenin gözünün fotoğrafını da gönderelim. Bu fotoğrafa kimse kayıtsız kalamaz. Fatma Hanım bu işi çözer. Sosyal belediyecilik İzmit Belediyesi’nin işi’ dedi.
Ben de ‘İnşallah, ama ben senin kadar umutlu değilim. Aman benim ismim asla geçmesin, İzmit Belediyesi’nin yapacağı da varsa yapmaz’ dedim.
Yanımdaki arkadaşım ‘Tamam’ dedi ve hemen arkadaşını aradı.
Sonrasında belediyeden cevap beklemeye başladık.
10 dakika içinde İzmit Belediyesi Sosyal Destek Hizmetleri Müdürü Yasemin Hanım’dan cevap gelmiş.
Arkadaşıma gelen mesajda aynen şunlar yazıyordu;
‘Görüştüm müdüre hanımla. İl dışı izni yok araçların. Engelsiz taksinin de görevlendirmesi yok. Büyükşehir veya bakanlık araçlarında oluyor. Orayla görüşebilirler’ dedi.
Evet evet yanlış okumadınız.
Bu mesaj İzmit Belediyesi Sosyal Destek Hizmetleri Müdüründen 82 yaşında, yardıma muhtaç ve gözünü kaybetmek üzere olan bir teyzemizin yardım istediğine verilen cevap.
Yazıklar olsun İzmit Belediyesi’ne.
Engelsiz taksi dediğiniz şey, ne işe yarıyor Fatma Hanım?
Çok merak ediyorum.
Sosyal Destek Hizmetleri Müdürlüğü, bu teyzemize yardım etmeyecek de kime yardım edecek?
Hep hatırlı insanlara mı dokunacaksınız Fatma Hanım?
Sıradan İzmitli vatandaşın derdine ne zaman derman olacaksınız?
Bunun ne parti ile ne de siyasetle ilgisi var.
Bu tamamen vicdan işidir.
Bu yazıya yorum yapacak bazı troller, şimdi neyi bahane ederek Fatma Hanım’ı savunacak çok merak ediyorum.
Bu işin ne savunulacak bir tarafı ne de tutulacak bir yanı var.
Tabii ki insanlarda vicdan varsa…
O gelen mesajdan sonra bir anda aklıma annem geldi.
Benim annem öylesine çaresiz kalsaydı ben ne yapardım acaba?
Allah kimseyi çaresiz bırakmasın.
82 yaşındaki teyzemizi böylesine çaresizce ortada bırakmak hangi vicdana sığar?
Bayramın 2. Günü hastayı hastaneye ben götürmeyi düşünüyordum artık.
O ara aklıma zor zamanların adamı Kamil Tüylüoğlu geldi.
Genç yaşta Kocaeli’nin dert babası olan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı Kocaeli İl Müdürü Kamil Tüylüoğlu’ndan bahsediyorum.
Durumu kendisine anlattım.
Çok Değerli İl Müdürü Kamil Tüylüoğlu, ‘’Ağabey ne demek böyle birini hastaneye götürmemiz mümkün mü? Devletimiz ve onun kurumları vatandaşı için var. Bizim araçların şehir dışına çıkışına izin yok,ama Kocaeli Valiliği’ne durumu yazı ile bildiririz. Sayın Valimiz de bu konularda çok hassastır. İzin vereceklerdir. Her hangi bir aksilik çıkarsa, ben kendi aracımı tahsis ederim. Ben bayramda da çalışıyorum. Bir sıkıntı durumunda hemen müdahale ederiz. Sen merak etme’’ dedi.
Allah binlerce kez razı olsun Kamil Tüylüoğlu’ndan.
Böylesine zor bir zamanda böylesine cümleleri duymak insanı duygusallaştırıyor gerçekten.
İzinler çıktı, 82 yaşındaki yardıma muhtaç teyzemizin Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesi’ne ulaşımlarını Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı Kocaeli İl Müdürü Kamil Tüylüoğlu sayesinde çözdük.
Bu teyzemiz şimdi nasıl dua ediyor, bir bilseniz.
Sağ olsun, Kocaeli Valiliği.
Sağ olsun, Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı Kocaeli İl Müdürlüğü.
İyi ki varsın Kamil Tüylüoğlu.
Şimdi İzmit Belediyesi’nin sosyal belediyecilik ilgili bir yanını bana kim anlatabilir?
İzmit Belediyesi’nin bu yaptığını kim ve nasıl izah edebilir?
Bu saatten sonra benim yazılarımda İzmit Belediyesi’ne haksızlık yaptığımı kim düşünebilir?
Eminim vicdanlı troller bile, benimle aynı şeyi düşünüyorlardır artık.
Teessüf ediyorum İzmit Belediyesi.
Teessüf ediyorum Fatma Başkan.
Teessüf ediyorum Yasemin Hanım.
