Ülkemizde devletin tek sahibi olduğu bir Gübre fabrikası kaldı.
Biraz özel biraz devlet gidiyor bakalım,nereye kadar gidecek...
Gübretaş’ta çalıştığım yıllarda gelmiş geçmiş en kötü yöneticilerle çalışma üzüntüsünü yaşıyorum.
Sadece hepsi uzaktan kumanda ile çalışanlar yöneticilerdi.
İşyerinde kırılma noktası,işte o iyi insan dedikleri fakat emekçilere en büyük kazığı vatandaş geldi
İyi insan demeleri de namaz kılıyormuş,
Namaz kılıyor ama emekçinin hakkını öyle bir yedi ki,
Kendisine yakın olanları,onbaşı çavuş yap,
Olmayanlara sürgün,
İşveren ile el ele yaptılar,
Sen emekçi ile el ele olacaksın,
Sayın kardeşim...
Çalıştığım yıllar da,
Alanlar bilir,
Derimont ,ayakkabı fişleri verirlerdi,
Hatırladığım kadar,yazlık kışlık birinci sınıf elbise kumaşı,
Sene de iki kere havlu,her ay sabun,
Belki dahası da var,hatırladığım bunlar,
Sevgili sözde iyi insan o yıllar mali sekreter olan Tekin Kara ne yaptı,
Ve tabi ki en büyük destekçisi Ali Ufuk Yaşar ile beraber,
Bunları paraya çevirmek için ellerinden gelenleri yaptılar ve başardılar.
Çok mücadelesini yaptım,anlatma çalıştım ama anlatamadım,
Sadece işveren ile el ele verdiler iş kanununa aykırı olarak sürgün yedik,
Şimdi o verilen hakları,çevrilen o para ile sadece bir ayakkabı alabiliyorsun,
Gübretaşın üstüne Kara gibi çöken sayın Kara,hadi gel bakalım bunun hesabını ver...
Kul hakkı kardeşim,
Çok zor olacak,
Allah sizin gibileri ıslah etsin,
Şimdi işin çok zor,
Çünkü,
Keser döndü...
